Βενζινοκίνητο ποδήλατο – χαρακτηριστικά και συμβουλές

Το ποδήλατο εφευρέθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα. Άρχισε να χρησιμοποιείται ενεργά κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1960, όταν οι άνθρωποι έπρεπε να καλύψουν μεγάλες αποστάσεις. Την ίδια περίπου εποχή, οι εγχώριοι σχεδιαστές παρουσίασαν το βενζινοκίνητο ποδήλατο σε ένα ευρύτερο κοινό. Ο σοβιετικός σχεδιασμός αποσκοπούσε στο να καταστήσει τις δίτροχες μεταφορές όσο το δυνατόν πιο εύκολες.

Στη Σοβιετική Ένωση, τα ποδήλατα αυτά ονομάζονταν “κατσαρόλες”, οπότε οι κάτοικοι της πρώην Σοβιετικής Ένωσης θα πρέπει να είναι εξοικειωμένοι με αυτά. Η εποχή της ΕΣΣΔ έχει παρέλθει και μαζί της σταμάτησε και η παραγωγή βενζινοκίνητων κινητήρων ποδηλάτων. Η αγορά κατακλύστηκε από φτηνούς εισαγόμενους δίχρονους κινητήρες από την Κίνα, οι οποίοι εξακολουθούν να παραμένουν μέχρι σήμερα οι ηγέτες της αγοράς.

Ιστορία της προέλευσης

Για πρώτη φορά κατασκευάστηκε βενζινοκινητήρας για ποδήλατο στο εργοστάσιο Krasny Octyabr. Εκεί καθιερώθηκε η παραγωγή μεγάλης κλίμακας για τους μαζικούς καταναλωτές. Το εργοστάσιο παρήγαγε δεκάδες εκατομμύρια βενζινοκινητήρες της κατηγορίας “D”, οι οποίοι επέτρεπαν την επίτευξη ταχύτητας ρεκόρ 80 km/h για την εποχή εκείνη και για τις σχετικές μεταφορές. Επιπλέον, η DOSAAF διοργάνωνε τακτικά διαγωνισμούς για βενζινοκίνητα ποδήλατα. Φυσικά, ένα τέτοιο ποδήλατο άνοιξε μεγάλες ευκαιρίες για τον ιδιοκτήτη του: ένα ποδήλατο με βενζινοκινητήρα δεν θα μπορούσε να μπει σε ένα κανονικό ποδήλατο.

Αυτή η καινοτομία άρεσε στους ποδηλάτες και πολύ σύντομα τα λεγόμενα velomoped έγιναν κοινός τόπος. Ήταν ένας βολικός τρόπος για να πάτε για ψάρεμα, στην εξοχή, για μανιτάρια – εξαιρετική ικανότητα διασχίσεως της χώρας, η οποία ήταν επωφελής για τους Σοβιετικούς πολίτες. Με την πάροδο του χρόνου, οι Γάλλοι προσχώρησαν στη σοβιετική παραγωγή κινητήρων ποδηλάτων, δημιουργώντας την παραγωγή κινητήρων με την επωνυμία MotoBekan.

Σήμερα, ο πιο γνωστός και περιζήτητος κατασκευαστής βενζινοκίνητων ποδηλάτων είναι το κινεζικό εργοστάσιο Forester. Η εταιρεία παράγει ποδήλατα με κινητήρες έως 4,5 ίππους. Θα πρέπει να πούμε ότι η παραγωγή των Κινέζων τεχνιτών βρίσκεται σε ένα αρκετά προσιτό τμήμα τιμών – ένα νέο ποδήλατο μπορεί να αγοραστεί για 30-35 χιλιάδες ρούβλια.

Χαρακτηριστικά των ποδηλάτων με βενζινοκινητήρα

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα είδος εναλλακτικής λύσης σε σχέση με ένα σκούτερ και ένα συνηθισμένο ποδήλατο. Ένας κινητήρας είναι προσαρτημένος στο πλαίσιο του οχήματος – τις περισσότερες φορές πρόκειται για δίχρονο κινητήρα με ισχύ 1 ίππου. Η ισχύς μπορεί να είναι μεγαλύτερη, αλλά όχι μεγαλύτερη από 4,5 ίππους Ο όγκος του θαλάμου εσωτερικής καύσης είναι 45-50 cm κυβικά, γεγονός που δεν επιτρέπει την απόδοση των μοτοσικλετών στην κατηγορία των μοτοσικλετών.

Προφανώς, υπάρχει κάτι περισσότερο από έναν απλό κινητήρα στο πλαίσιο του ποδηλάτου. Ο σχεδιασμός περιλαμβάνει σιγαστήρα, ρεζερβουάρ βενζίνης, κιβώτιο ταχυτήτων, μοχλό συμπλέκτη και μοχλό γκαζιού. Το ρεζερβουάρ καυσίμου της μοτοσικλέτας χωράει περίπου 1,5 λίτρα βενζίνης. “Καταναλώνει ελάχιστα – περίπου 2 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα. Το καύσιμο πριν από τη χρήση αραιώνεται με λάδι κινητήρα, η ποσότητα του οποίου εξαρτάται άμεσα από την “αρχαιότητα” του κινητήρα.

Ο κινητήρας σε ένα πλαίσιο ποδηλάτου μπορεί να τοποθετηθεί με διάφορους τρόπους. Στα παλαιότερα μοντέλα, για παράδειγμα, ένας σωλήνας ήταν διάτρητος, γεγονός που καθιστούσε τη θέση του μοτέρ δύσκολη. Τα σύγχρονα μοντέλα διαθέτουν ειδικό βραχίονα που επιτρέπει την τοποθέτηση του κινητήρα χωρίς να καταστραφεί η ακεραιότητα του ποδηλάτου. Σε αυτή την περίπτωση, η εγκατάσταση της μονάδας ισχύος δεν παρεμβαίνει στον ποδηλάτη και δεν χρειάζεται να αλλάξει το σχεδιασμό του ποδηλάτου. Σε ορισμένες μοτοσικλέτες, ο κινητήρας βρίσκεται σε έναν από τους τροχούς.

Παρεμπιπτόντως, ορισμένοι ποδηλάτες βελτιώνουν εύκολα τα σιδερένια άλογά τους, εγκαθιστώντας τους δικούς τους κινητήρες. Ειδικότερα, τέτοιες ισχυρές μηχανές, όπως η “Άνοιξη-20” ή η “Τριβή” είναι εύκολο να εγκατασταθούν ακόμη και σε τρίτροχα ποδήλατα, σχεδιασμένα για ηλικιωμένους.

Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό αυτών των ποδηλάτων είναι ότι μπορείτε να συνεχίσετε την οδήγηση ακόμη και χωρίς να λειτουργεί ο κινητήρας – απλά κάνοντας πετάλι ως συνήθως. Αλλά μερικές φορές υπάρχουν καταστάσεις όπου χρειάζεστε βοήθεια. Για παράδειγμα, η ανηφόρα σημαίνει μεγάλη βοήθεια από μερικά άλογα.

Τύποι

Η παρούσα ταξινόμηση των μοτοσικλετών γίνεται λαμβάνοντας υπόψη τον τύπο κινητήρα και συμπλέκτη με τον οποίο είναι εξοπλισμένο το όχημα. Υπάρχουν δύο παράμετροι που πρέπει να ληφθούν υπόψη εδώ:

1. Στα σύγχρονα μοντέλα τοποθετούνται δίχρονοι ή τετράχρονοι κινητήρες. Τα πρώτα είναι οικονομικά, χαμηλής ισχύος και σε λογικές τιμές – κατάλληλα για χαλαρές βόλτες σε σχετικά επίπεδο έδαφος. Οι τετράχρονοι κινητήρες είναι πιο ισχυροί, επιτρέποντας υψηλότερες ταχύτητες αλλά καταναλώνοντας σχετικά λίγα καύσιμα.
2. Ο τρόπος μετάδοσης της ροπής στον τροχό και η διάταξη του κινητήρα είναι ένα δεύτερο κριτήριο.

Ανάλογα με τον τρόπο μετάδοσης της ροπής στον τροχό, οι μοτοσικλέτες διακρίνονται σε δύο κατηγορίες:

• Μοντέλα με κινητήρα δισκόσυμπλέκτη. Ο κινητήρας βρίσκεται πάνω από την καρότσα του πεντάλ στο πιρούνι του πλαισίου και συνδέεται με το πίσω γρανάζι με αλυσίδα. Η λαβή του συμπλέκτη βρίσκεται στο τιμόνι στην αριστερή πλευρά. Αυτά τα μοντέλα μπορούν να ξεκινήσουν με κοτσαδόρο, αλλά απαιτούν βοηθητικό εξοπλισμό (ρεζερβουάρ καυσίμου, λαβή συμπλέκτη και ασπίδα).
• Μοντέλα με φυγοκεντρικό συμπλέκτη. Αυτός ο τύπος κινητήρα είναι σχεδιασμένος ως μονοκύλινδρος, ο οποίος περιλαμβάνει δεξαμενή καυσίμου, σιγαστήρα, συμπλέκτη και μηχανισμό εκκίνησης με καστάνια. Παρά τον μεγάλο αριθμό πολύπλοκων εξαρτημάτων, ο σχεδιασμός παραμένει συμπαγής και ελαφρύς. Ο φυγοκεντρικός συμπλέκτης επιτρέπει την εκκίνηση του κινητήρα τραβώντας τη λαβή του γκαζιού. Για να σταματήσετε τη μοτοσικλέτα, ο μοχλός του γκαζιού επιτρέπει το σταμάτημα του κινητήρα. Ο μοχλός συμπλέκτη δεν χρησιμοποιείται. Ένα από τα κύρια μειονεκτήματα είναι ότι είναι εύκολο να ελιχθεί. Όσον αφορά τα μειονεκτήματα – υψηλό επίπεδο θορύβου.

Για τα τελευταία σημεία αξίζει να μιλήσουμε ξεχωριστά. Μερικοί άνθρωποι δεν βλέπουν τα μεγάλα πλεονεκτήματα ενός ποδηλάτου με βενζινοκινητήρα. Άλλοι έχουν από καιρό εκτιμήσει τις ιδιότητές τους και χαίρονται να τα οδηγούν.

Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα

Οι διαφωνίες σχετικά με τη σκοπιμότητα εγκατάστασης βενζινοκινητήρα σε ποδήλατο δεν έχουν καταλαγιάσει μέχρι σήμερα. Σε ορισμένους αρέσει αυτή η τεχνολογία επειδή απαιτεί ελάχιστη προσπάθεια και οι αναβάσεις σε λόφους είναι ευκολότερες και ταχύτερες. Άλλα καλά σημεία:

• Δεν χρειάζεται να κάνετε πετάλι όλη την ώρα. Ο κινητήρας παρέχει καλή πρόσφυση σε σχεδόν κάθε επιφάνεια.
• Εάν τηρούνται οι συστάσεις του κατασκευαστή και το όχημα φροντίζεται σωστά, έχει πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής. Ο βενζινοκινητήρας έχει διάρκεια ζωής τουλάχιστον 10 ετών.
• Οι μηχανισμοί είναι απλοί. Ο κινητήρας είναι δίχρονος, πράγμα που σημαίνει ότι είναι εύκολο να τον επισκευάσετε, να τον καθαρίσετε και να τον αντικαταστήσετε ανάλογα με τις ανάγκες. Ακόμη και ένα άπειρο άτομο που δεν έχει χειριστεί ποτέ στο παρελθόν μια μονάδα ισχύος μπορεί να λύσει ένα πρόβλημα.
• Χαμηλή κατανάλωση. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι κινητήρες είναι υποδυναμωμένοι, καταναλώνουν μόλις 2.000 ml καυσίμου ανά 100 km.
• Ορισμένα μοντέλα είναι εξοπλισμένα με σύστημα μετάδοσης κίνησης. Αυτή η ποιότητα επιτρέπει ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα κατά την έξοδο, χωρίς να απαιτείται μεταμόρφωση του σχεδιασμού.
• Μπορείτε να συνεχίσετε ακόμα και αν σας τελειώσει η βενζίνη ή έχετε πρόβλημα με τον κινητήρα στο δρόμο – κανείς δεν σας εμποδίζει να κάνετε πετάλι και να οδηγείτε όπως θα κάνατε με ένα κανονικό ποδήλατο.
• Υπάρχουν πρόσθετα χαρακτηριστικά. Κατά κανόνα, τα σύγχρονα ποδήλατα με βενζινοκινητήρα είναι εφοδιασμένα με εναλλάκτη που τροφοδοτεί τα πίσω και μπροστινά φώτα. Είναι επίσης εξοπλισμένα με ταχύμετρο, σετ φτερών και άλλα αξεσουάρ.
• Χαμηλό βάρος. Κατά μέσο όρο, το ξηρό βάρος ενός ποδηλάτου με βενζινοκινητήρα είναι περίπου 30 kg.

Φαίνεται ότι δεν υπάρχει καλύτερη τεχνολογία για να βρεθεί, αλλά δεν υπάρχει τρόπος να το αποφύγουμε. Υπάρχουν σημαντικά μειονεκτήματα σε αυτά τα ποδήλατα. Είναι λίγοι, αλλά η παρουσία τους είναι αδύνατο να μην γίνει αντιληπτή:

• Η έλλειψη κανονικής μετάδοσης. Αυτό γίνεται ιδιαίτερα αισθητό όταν πρέπει να απενεργοποιήσετε τον κινητήρα και να γυρίσετε τα πεντάλ με τον παραδοσιακό τρόπο.
• Θόρυβος. Αν σας αρέσει να οδηγείτε ήσυχα στους κακοτράχαλους δασικούς δρόμους, να απολαμβάνετε τους ήχους του δάσους και το κελάηδισμα των πουλιών, με έναν βενζινοκινητήρα δεν θα έχετε πλέον αυτή την ευκαιρία.
• Καμία σωματική άσκηση. Είναι πολύ ελκυστικό να μπορείς να γυρίσεις το πεντάλ του γκαζιού και να εκτοξευτείς. Δεν χρειάζεται να ζορίζεστε, να στρίβετε τα πεντάλ, να ελέγχετε την αναπνοή σας και να αισθάνεστε ευχάριστη κόπωση στα πόδια. Εδώ πολλά εξαρτώνται από τη συνείδηση του οδηγού: πού και πού είναι δυνατόν να σβήσετε τον κινητήρα σε μια επίπεδη διαδρομή και να δώσετε στον οργανισμό μια σωματική καταπόνηση για να διατηρήσει έναν τόνο.

Και ίσως το σημαντικότερο και σημαντικότερο μειονέκτημα που δεν μπορεί να παραβλεφθεί είναι ότι το άλλοτε φιλικό προς το περιβάλλον μεταφορικό μέσο γίνεται η ίδια πηγή επιβλαβών εκπομπών και τοξικών αερίων.

Συμβουλές σχετικά με την επιλογή

Εάν λοιπόν αποφασίσετε να αγοράσετε ένα ποδήλατο, υπάρχουν σημαντικά σημεία που πρέπει να λάβετε υπόψη σας:

1. Μετάδοση. Τα περισσότερα μοτοποδήλατα έχουν συμβατικές σταθερές ταχύτητες, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι δυνατή η αλλαγή ταχύτητας με την ίδια ισχύ κινητήρα. Έτσι, αν σκοπεύετε να οδηγήσετε μεγάλες αποστάσεις, είναι λογικό να αναζητήσετε ένα μοντέλο με κιβώτιο ταχυτήτων.
2. Διάμετρος τροχού. Το βέλτιστο μέγεθος είναι 26 ίντσες. Αυτοί οι τροχοί παρέχουν καλή ικανότητα διέλευσης από το έδαφος. Επιπλέον, δεν είναι δύσκολο να βρεθούν ανταλλακτικά για αυτά.
3. Κιβώτιο ταχυτήτων. Το πιο προτιμώμενο μοντέλο είναι ένας μειωτήρας, ο οποίος έχει επαρκή αναλογία 5:1. Αυτός είναι ο πιο αξιόπιστος και βολικός μηχανισμός.
4. Κινητήρας. Κατά την επιλογή θα πρέπει να καθοδηγείται από τα προϊόντα των γνωστών εμπορικών σημάτων που έχουν καταφέρει να κερδίσουν μια καλή φήμη. Εάν επιλέξετε το οικονομικό κινεζικό μοντέλο, κάντε μια δοκιμή του κινητήρα, επιτρέποντάς του να λειτουργήσει στο ρελαντί. Εάν δεν βλέπετε λεκέδες ή διαρροές καυσίμου, ο κινητήρας είναι καλής κατασκευής.

Το κόστος των ποδηλάτων με βενζινοκινητήρα κυμαίνεται από 15 έως 40 χιλιάδες ρούβλια. Για παράδειγμα, ένα ποδήλατο Forester GMG (διαθέσιμο με μονοκύλινδρο κινητήρα, τροποποιήσεις F50 και F80), πλήρες με συμπλέκτη ξηρής τριβής, προστατευτικό κάλυμμα και δεξαμενή καυσίμου χωρητικότητας 4 λίτρων, θα κοστίζει περίπου 32 χιλιάδες ευρώ. Αλλά το ίδιο μοντέλο από το χέρι θα κοστίσει πολύ φθηνότερα.

Συμπέρασμα

Ένας βενζινοκινητήρας απαιτεί τακτική προσοχή και σωστή φροντίδα. Ωστόσο, όπως κάθε άλλος σύνθετος μηχανισμός. Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχουν και άλλοι τύποι μονάδων ισχύος που μπορούν να τοποθετηθούν σε ένα ποδήλατο – ηλεκτρικοί κινητήρες και κινητήρες αερίου.

Τα μηχανοκίνητα ποδήλατα είναι ένα άνετο μέσο μεταφοράς που σας επιτρέπει να καλύπτετε μεγάλες αποστάσεις με ελάχιστη σωματική άσκηση. Παρακαλείστε να σημειώσετε ότι ένα τέτοιο μηχάνημα απαιτεί εγγραφή στις αρμόδιες αρχές και άδεια οδήγησης.