Ποδήλατο Freeride – τι είναι, προδιαγραφές

“Το να παίρνεις ένα ρίσκο είναι σαν να πηδάς από έναν γκρεμό, ανοίγοντας τα φτερά σου σε πτήση”. (Ray Bradbury)

Όσοι αναβάτες υπάρχουν, τόσοι και οι μορφές ποδηλασίας. Κάποιοι προτιμούν την ταχύτητα, σε κάποιους αρέσει η χαλαρή και χαλαρή οδήγηση με selfies, ενώ σε άλλους αρέσουν οι εκτός δρόμου, οι ιλιγγιώδεις ελιγμοί στα όρια της αντίδρασης και τα απότομα άλματα. Όπως πιθανότατα καταλάβατε, σήμερα θα μιλήσουμε για το freeride, ένα στυλ σκι που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Σχετικά με το τι είναι το freeride, ποιες είναι οι ποικιλίες του, η ουσία της πειθαρχίας, τι πρέπει να μπορεί να κάνει ποδήλατο και, φυσικά, ποιο πρέπει να είναι ένα ποδήλατο για freeride – αυτό και πολλά άλλα πράγματα θα συζητηθούν σε αυτό το άρθρο.

Τι είναι η ποδηλασία freeride

Με την κλασική έννοια του freeride είναι να περνάς πολύπλοκες διαδρομές φυσικές και τεχνητές με άλματα, ξεπερνώντας εμπόδια και άλλες προκλήσεις. Πρέπει να έχετε τις δεξιότητες και τη φυσική κατάσταση για να οδηγήσετε με επιτυχία και, κυρίως, με ασφάλεια. Αλλά ακόμη και ο πιο υπερ-επαγγελματίας ποδηλάτης θα είχε μεγάλη δυσκολία όταν οδηγούσε απροετοίμαστος. Κατά συνέπεια, το freeride απαιτεί επίσης ένα κατάλληλο μηχάνημα.

Τι είναι το freeride σε ποδήλατο; Η λέξη “freeride” σημαίνει ελεύθερη οδήγηση, δηλαδή οδήγηση χωρίς κανόνες. Στην πραγματικότητα, όμως, υπάρχουν ακόμα κανόνες: ο ποδηλάτης πρέπει να φτάσει στον τερματισμό σώος και αβλαβής. Οι διαγωνισμοί διεξάγονται με όλους τους καιρούς. Ως εκ τούτου, οι συνήθεις σύντροφοι ενός freerider είναι: βρωμιά, σκόνη, ψεκασμός νερού, πέτρες που πετάγονται κάτω από τους τροχούς κ.λπ.

Οι διαγωνισμοί freeride χρηματοδοτούνται τις περισσότερες φορές από τους κατασκευαστές ποδηλάτων βουνού και του εξοπλισμού τους. Ενδιαφέρονται για την προβολή των δυνατοτήτων των προϊόντων τους.

Τύποι αγώνων freeride

Ένας επαγγελματίας freerider σκαρφαλώνει με επιτυχία σε απότομους βράχους, κατεβαίνει από ελικοειδή μονοπάτια, πηδάει πάνω από βράχια, διασχίζει ψηλό γρασίδι και αφήνει πίσω του άλλα εμπόδια. Είναι όλες οι απολαύσεις του freeride. Χρειάζονται μήνες σκληρής προπόνησης για να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις με επιτυχία. Αλλά αξίζει τον κόπο.

Ένας αληθινός freerider βιώνει έναν τόνο συγκινήσεων με τα ποδήλατά του καθώς αντιμετωπίζει δύσκολες διαδρομές. Το ύψος του άλματος, η αίσθηση της πτήσης, η ακτίνα της στροφής – ο αθλητής τα αισθάνεται όλα αυτά στα όρια της διαίσθησης. Κατά συνέπεια, δεν μπορείτε να κάνετε χωρίς κατάλληλη εκπαίδευση. Το ίδιο όπως και χωρίς ειδικό ποδήλατο. Θα μιλήσουμε γι’ αυτό αργότερα, αλλά τώρα ας αναλύσουμε την ταξινόμηση του freeride. Υπάρχουν λοιπόν δύο μεγάλες ομάδες:

1. Κλασικό freeride.
2. Ελαφρές εκδόσεις.

Το ελαφρύ freeride δεν απαιτεί σοβαρή σωματική προετοιμασία από τον αναβάτη. Δεν υπάρχουν απότομες πτώσεις, μεγάλες κατηφόρες με πέτρες και χώμα, απότομα μονοπάτια. Στην πραγματικότητα, οι πίστες για την ελαφρύτερη έκδοση είναι ένα πρωτότυπο μοντέλο των δρόμων που έχουν σχεδιαστεί για επαγγελματίες αναβάτες freeride. Οι κατηφόρες είναι πιο ήπιες, και αν έχουν πέτρες, αυτές είναι μικρές και σε ασήμαντες ποσότητες. Μια τεχνητή δομή μπορεί να εγκατασταθεί ως φυσική κάθοδος. Δεν υπάρχουν όρια ταχύτητας στο Light Freeride, επομένως ακόμη και ένας αρχάριος μπορεί να βιώσει όλες τις απολαύσεις αυτού του στυλ οδήγησης.

Υποστρώματα

Υπάρχει μόνο ένα κλασικό ποδήλατο freeride, αλλά υπάρχουν πολλές ελαφρύτερες εκδόσεις. Υπάρχει ξεχωριστή κατηγορία για κάθε υποείδος. Αρχικά επρόκειτο για συμβατικές αναρτήσεις, αλλά τα σχέδια υπέστησαν μικρές αλλαγές με την πάροδο του χρόνου. Ας εξετάσουμε τους υποτύπους freeride (ελαφρύτερες εκδόσεις) με περισσότερες λεπτομέρειες:

• Πτώση. Άλματα από επίπεδες επιφάνειες, οι οποίες δεν είναι απαραίτητο να είναι οριζόντιες. Σε αντίθεση με το άλμα με σκι, δεν υπάρχει αναχώρηση. Στην πραγματικότητα, υπάρχει ελεγχόμενη πτώση, όχι απογείωση.
• Άλμα με βελάκια. Άλμα με βελάκια. Σήμερα, είναι ένας ανεξάρτητος κλάδος. Οι αθλητές εκτελούν μη ρεαλιστικά ακροβατικά σε περιορισμένα τμήματα. Το βασικό κομμάτι είναι το εφαλτήριο. Μπορούν όμως να εμφανιστούν και μικρές σταγόνες.
• Urban Freeride. Ονομάζεται επίσης ευθεία. Ουσιαστικά, πρόκειται για έναν συνδυασμό ακραίων ορεινών εκτός δρόμου διαδρομών και κυκλοφορίας στην πόλη. Οι αθλητές χρησιμοποιούν το αστικό τοπίο για μια ακραία εμπειρία: πηδώντας από σκάλες, εκτελώντας κόλπα κατά την οδήγηση και προσαρμόζοντας το κλασικό freeride στο αστικό τοπίο.
• Norshoring. Πρόκειται για ένα ελεύθερο στυλ σκι πάνω από γέφυρες και διάφορες ξύλινες κατασκευές. Αυτό το στυλ σκι εμφανίστηκε αρκετά ασυνήθιστα: αρχικά, χρησιμοποιήθηκαν ξύλινες κατασκευές για να σας βοηθήσουν να ξεπεράσετε τα δύσκολα σημεία στις διαδρομές (για παράδειγμα, ένας κορμός μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να καλύψει ένα χαντάκι). Σήμερα, αυτό το στυλ σκι περιλαμβάνει την κατασκευή ολόκληρων πόλεων από ξύλο.
• Slopestyle. Ένας σχετικά νέος κλάδος στο freeride, που προϋποθέτει την εκτέλεση μιας σειράς από κόλπα στα πιο περίπλοκα τμήματα από διάφορες φιγούρες.
• Enduro. Ουσιαστικά, πρόκειται για freeride σε ελάχιστα. Θεωρείται περισσότερο ως ακραία cross country.

Στην ουσία, τα ποδήλατα για κάθε μία από τις κατηγορίες έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά. Τα μοντέλα διαφέρουν ελαφρώς και οι ιδιαιτερότητές τους οφείλονται στις ιδιαιτερότητες του ενός ή του άλλου.

Χαρακτηριστικά ενός ποδηλάτου freeride

Καθώς το freeride έγινε αυτόνομο άθλημα, τα ποδήλατα άρχισαν να έχουν ειδικές απαιτήσεις. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα ξεχωριστό είδος ποδηλάτου βουνού, αλλά με ορισμένα σχεδιαστικά χαρακτηριστικά. Ένα ποδήλατο freeride είναι κάτι μεταξύ MTB και downhill. Τα βασικά χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν:

• ενισχυμένη ανθεκτικότητα,
• ελαφρύ,
• ενισχυμένο μαξιλάρι,
• φρένα βαρέως τύπου,
• ελαστικά με ευρύ προφίλ.

Η σημασία της πρώτης παραμέτρου δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Κατά την οδήγηση σε δύσκολες και επικίνδυνες διαδρομές, το ποδήλατο, μαζί με τον αναβάτη, υφίσταται τεράστιες καταπονήσεις. Για το λόγο αυτό, η αντοχή του σκελετού είναι πολύ υψηλότερη από ό,τι σε ένα μέσο ποδήλατο βουνού, επειδή διακυβεύεται η ασφάλεια του αναβάτη.

Ενώ η ανθεκτικότητα είναι σημαντική, το βάρος του ποδηλάτου διευκολύνει επίσης τη χρήση του σε δύσβατα εδάφη. Οι σύγχρονοι κατασκευαστές παράγουν μοντέλα με ελαφριά κράματα που σας επιτρέπουν να μειώσετε το βάρος στα 14-15 κιλά χωρίς να χάσετε αντοχή.

Το freeride είναι αδιανόητο χωρίς άλματα, γι’ αυτό και τα ποδήλατα είναι εξοπλισμένα με αμορτισέρ όχι μόνο μπροστά αλλά και πίσω. Η διαδρομή του αμορτισέρ (περίπου 7 ίντσες) εξομαλύνει σημαντικά τα φορτία των κραδασμών.

Και, βεβαίως, το σύστημα πέδησης. Είναι απαραίτητο να δοθεί ξεχωριστή προσοχή σε αυτόν τον μηχανισμό, επειδή τα φρένα είναι ικανά να διατηρούν την κατάσταση σε μια πίστα υπό έλεγχο. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, τα δισκόφρενα τοποθετούνται και στους δύο τροχούς.

Όσον αφορά τα ελαστικά, τα ποδήλατα freeride διαθέτουν οδοντωτά ελαστικά ευρείας διατομής που προσκολλώνται στην επιφάνεια ακόμη και σε στενές στροφές και απορροφούν πέτρες, κλαδιά και άλλες ανωμαλίες.

Τι απαιτείται από έναν ποδηλάτη;

Η φυσική κατάσταση και η ασφάλεια είναι το παν. Αν και οι ιδιότητες δύναμης και ισχύος είναι ατομική υπόθεση, ο εξοπλισμός αξίζει την τιμή της εισόδου, επειδή η υγεία και η ζωή του αναβάτη εξαρτώνται από αυτόν. Έτσι, μόλις αγοράσετε ένα ποδήλατο freeride, θα πρέπει να εξοπλιστείτε με προστασία:

• Ένα κράνος. Το μοντέλο freeride είναι διαφορετικό από το κανονικό εξοπλισμό. Εκτός από την προστασία του κεφαλιού, προστατεύει και το πηγούνι και αποτρέπει τον τυχαίο τραυματισμό του προσώπου.
• Προστασία λαιμού. Κανείς δεν είναι ασφαλής από πτώση από ποδήλατο. Ο τραυματισμός του αυχένα είναι ένας σοβαρός τραυματισμός που μπορεί να οδηγήσει σε δυσμενείς συνέπειες. Επομένως, αξίζει να φροντίσετε να προστατεύσετε τον λαιμό σας.
• Ένα κοχύλι. Ταιριάζει κάτω από τα εξωτερικά ρούχα και προστατεύει το στήθος και τη σπονδυλική στήλη από τυχαίο τραυματισμό.
• Επιγονατίδες και επιγονατίδες αγκώνων. Οι αρθρώσεις του αγκώνα και του γόνατος επηρεάζονται περισσότερο κατά τη διάρκεια μιας πτώσης.
• Γάντια. Δεν προστατεύουν μόνο από κατάγματα και διαστρέμματα, αλλά παρέχουν επίσης σταθερή πρόσφυση στο τιμόνι, επειδή το freeride είναι μια έξαρση αδρεναλίνης και, κατά συνέπεια, αυξημένη εφίδρωση.

Πολλοί μοτοσικλετιστές φορούν ειδικές μάσκες, εμποδίζοντας την είσοδο της σκόνης στο πρόσωπο και τους αεραγωγούς σας. Τα γυαλιά είναι επίσης μια καλή επιλογή – θα πρέπει να παρέχουν προστασία των ματιών αλλά να μην εμποδίζουν την όραση του αναβάτη.

Κανόνες ασφαλείας

Το freeride στο freeride, αλλά θα πρέπει να σκέφτεστε και τη ζωή και την υγεία σας. Ως εκ τούτου, κατά την άσκηση αυτού του ακραίου αθλήματος, πρέπει να τηρείτε ορισμένα όρια, τα οποία δεν πρέπει να ξεπερνιούνται. Το freeride είναι επικίνδυνο και ένα από τα πιο τραυματικά αγωνίσματα. Οι πιο συνηθισμένοι τραυματισμοί περιλαμβάνουν:

• διάσειση από σοβαρό χτύπημα στο κεφάλι,
• κάταγμα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης,
• τραυματισμοί των αρθρώσεων.

Υπάρχει ένα σημείο που αξίζει να τονιστεί σχετικά με τον εξοπλισμό του ποδηλάτη. Να θυμάστε ότι ένα κράνος που έχει χτυπηθεί δεν πρέπει να ξαναχρησιμοποιηθεί. Μπορεί να μην παρατηρήσετε καν τη μικρορωγμή και την επόμενη φορά που θα το χρησιμοποιήσετε, δεν θα αντέξει την παραμικρή πρόσκρουση.

Αξίζει λοιπόν να επαναλάβουμε την ανάγκη να φοράτε κράνος. Ακόμη και αν σκέφτεστε μόνο την “ελεύθερη οδήγηση”, αγοράστε πρώτα προστασία και μετά επιλέξτε ποδήλατο.

Δημοφιλή μοντέλα

Η ποδηλασία είναι μια ακραία πειθαρχία. Κατά συνέπεια, το ποδήλατο πρέπει να χαρακτηρίζεται από τις υψηλότερες δυνατές τεχνικές επιδόσεις. Τροχοί, φρένα, σκελετός, αμορτισέρ – όλα αυτά και πολλά άλλα θα πρέπει να είναι σχεδιασμένα τόσο έξυπνα και τεχνικά σωστά ώστε ο ποδηλάτης να μπορεί να αντιμετωπίσει δύσκολες διαδρομές και να είναι σίγουρος για την ασφάλειά του. Μερικές από τις πιο γνωστές μάρκες και τα πιο εντυπωσιακά μοντέλα περιλαμβάνουν τα εξής:

• Cannondale Scalpel 29ER Carbon 1. Αν αποφασίσετε ξαφνικά να αγοράσετε ένα ποδήλατο freeride, θα συναντήσετε σίγουρα τα προϊόντα της Cannondale. Το Scalpel 29ER Carbon 1 δεν είναι για τους αδύναμους. Το μοντέλο έχει σχεδιαστεί για επαγγελματίες αναβάτες. Κυκλοφορεί σε δύο εκδόσεις: BallisTec carbon και SmartFormed metal. Και τα δύο ποδήλατα είναι ελαφριά και διαθέτουν ισχυρό πιρούνι. Για το σύστημα μετάδοσης κίνησης της Sram, δεν υπάρχουν δρόμοι που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει.
• GT Fury Alloy 3.0. Η εταιρεία κατασκευάζει μοντέλα βουνού από το 1974. Κάποτε συμμετείχε στην ανάπτυξη των πρώτων ποδηλάτων BMX. Το σύστημα πέδησης του μοντέλου εγγυάται την απαραίτητη ισχύ σε κάθε διαδρομή. Το ενισχυμένο πιρούνι του με διαδρομή 200 mm του επιτρέπει να ξεπερνά τον άνεμο.
• Χειριστής Kona. Ίσως το καλύτερο ποδήλατο βουνού freeride για αρχάριους αναβάτες. Διαθέτει κομψή σχεδίαση και συμπαγή γεωμετρία. Δεν είναι κακή επιλογή για όσους δεν θέλουν να ασχοληθούν πολύ με τη συντήρηση του ποδηλάτου. Αυτό πρέπει να είναι ένα σπουδαίο ποδήλατο freeride: εύκολο και αξιόπιστο.
• Το Specialized Demo 8 II. Αν θέλετε ένα γρήγορο και δυναμικό ποδήλατο, δεν έχετε παρά να κοιτάξετε αυτό το μοντέλο. Με διαδρομή 200 χιλιοστών, αυτό το πιρούνι είναι ρυθμιζόμενο και θα αντιμετωπίσει ακόμα και τους πιο σκληρούς κραδασμούς. Με διαδρομή 200 mm, αυτό το ποδήλατο είναι κατάλληλο για αναβάτες κατάβασης.
• Trek Slash 8. Εξοπλισμένο με ένα υπερμεγέθες πιρούνι, το μοντέλο προσφέρει άφθονη αντικραδασμική προστασία. Ο φαρδύτερος μπροστινός άξονας δίνει στη μοτοσυκλέτα περισσότερο έλεγχο. Με το πίσω αμορτισέρ, ακόμη και μεγάλες πέτρες δεν θα χτυπήσουν τη μοτοσικλέτα σας.

Οι επαγγελματίες αναβάτες σχολιάζουν τα καλά τεχνικά χαρακτηριστικά του GHOST MTB και του Fully 4-Cross. Τα ποδήλατα διακρίνονται για την εργονομική τους σχεδίαση, την αξεπέραστη ποιότητα κατασκευής και τον εντυπωσιακό σχεδιασμό τους.

Συμπέρασμα

Εν ολίγοις, το freeride δεν είναι απλώς ένα ακραίο σκι, αλλά ένα ιδιαίτερο στυλ και τάση στον κόσμο των ποδηλάτων, το οποίο απαιτεί κατάλληλη εκπαίδευση. Όσοι έχουν αποφασίσει να ασχοληθούν σοβαρά με αυτό, θα πρέπει να σκεφτούν την ασφάλειά τους και να αγοράσουν την απαραίτητη προστασία, η οποία θα αποτρέψει σοβαρούς τραυματισμούς και ατυχείς συνέπειες.